REMONT DOMU

Historia architektury na świecie Architektura jest nauką, która bardzo szybko i stale się rozwija, gdyż postęp techniczny na to pozwala. Właśnie od strony technicznej architektura rozwija się najszybciej i jest to jej podstawowa cecha, innym ważnym punktem jest estetyka architektoniczna. Bardzo dawno temu, na przykład w czasach starożytnych i średniowiecznych architektura nie była aż tak bardzo rozwinięta i budowle, które powstawały nie były tak okazałe, choć niektóre przetrwały do dnia dzisiejszego, jako dzieła sztuki. Architektura nowożytna zapoczątkowała czas modernizmu, to znaczy okres, w którym architektura bardzo szybko i stale się rozwija, powstawało wtedy coraz więcej bardzo okazałych budowli architektonicznych, które były bardzo estetyczne i świetnie wykonane technicznie. W każdym kraju historia architektury rozwijała się w inny sposób, dlatego nie sposób tego opisać w sposób jednoznaczny. Zależy to od tego, jakie sztuki architektoniczne obowiązywały na danym terenie i jak rozwijała się tam technika. Pewne jest tylko jedno, architektura będzie się stale rozwijała. Twórcy oblicz miast: Nie da się ukryć, że dzisiaj ma zdecydowanie wszystko zdecydowanie szerszy wymiar i też bardziej dynamiczny niż kiedykolwiek wcześniej. Zdaje się, że pewne zjawiska są sterowane i rozwijane przez wąskie środowiska, co sprawia, że mają one większą spójność i wiele cech wspólnych bez względu na to gdzie się rozwijają. To można powiedzieć o takim zjawisku jak architektura miejska, która praktycznie na całym cywilizowanym świecie zaczyna się do siebie upodabniać i to w znaczącym stopniu. Oczywista sama architektura jest bliźniaczo podobna w tych miejscach gdzie panują też podobne obyczaje, czyli jest to samo środowisko cywilizacyjno kulturowe, dlatego mówi się o architekturze Zachodu albo Wschodu, które od siebie zupełnie różne to jednak w swoim środowisku są bardzo podobne. Czyli innymi słowy architektura ulega unifikacji i to w szybkim tempie, co też jest zauważalne szczególnie w dużych miastach, które trudno od siebie odróżnić poza nazwami. Jest to przez niektórych uważane za wadę dla innych obojętne a dla jeszcze innych grup ciekawe i w pewien sposób urokliwe